Donderdag 17 juli 2008 Dag 3
Vandaag starten wij zoals gezegd een uurtje later. Een uur en 1 minuut later, om precies te zijn… Wat ons vooral opvalt, is dat het (uiteraard) al behoorlijk licht is, dat er veel meer mensen tegelijkertijd starten en het startritueel daardoor aardig vertraagd wordt, en ook dat er bijna geen militaire groepen in onze buurt lopen.
Goede les voor volgend jaar dus: probeer vroeg te starten!
Dag 3 is een leuke, gezellige dag. De route voert ons door een reeks dorpjes: Malden, Mook, Plasmolen, Milsbeek, Breedeweg, Groesbeek, Berg en Dal.
En in het ene dorpje is de sfeer haast nog leuker dan in het andere dorpje. De fans zitten weer massaal als klapvee langs de route, net als wij gewapend met ponchos en paraplus voor het geval dat.
Wat die fans betreft, wil ik er eentje uitlichten: Davy (zie foto) zit met zn ouders élke dag van de Vierdaagse aan de kant de wandelaars aan te moedigen. Jaar in, jaar uit. Weer of geen weer!
Wel, na een frisse start en een paar warme zonnige uren, is voor het geval dat inderdaad het geval: wat begint als gemiezer breidt zich uit tot een volwaardige regenbui. En zo trekt de Poncho-Plu-Parade van dorp naar dorp. Het schijnt overigens erg plaatselijk geweest te zijn; terwijl Muriel en ik in onze charmante ponchos op Teletubbies-wannabes lijken, hebben Nynke en Willem een kwartier of zo achter ons geen druppel regen. Om jaloezie te voorkomen, zorgen de weergoden s middags voor regen in het hele Vierdaagse-gebied.
Dag 3 is ook de dag van de Zeven Heuvelen. Voor sommigen daarom een gevreesde dag, maar als je het mij vraagt vallen de klimpartijen reuze mee. Ja, je merkt drommels goed dat het heuvel op, heuvel af gaat. Ze zijn echter ook weer voorbij voordat je het doorhebt. De truc is, om afleiding te zoeken (liedjes zingen, gek doen, …) en / of je op te trekken aan anderen, bij voorbeeld een peloton soldaten. Al marcherend, klappend en zingend kom je er wel!
Om 15.15 uur melden Muriel, Huig, Piet en ik ons af op de Wedren. Nynke volgt een half uurtje later, en Willem niet lang daarna. Mijn vader ligt tegen die tijd allang in bad in het hotel… Om kwart voor 2 is hij binnengekomen.
Ook oom Annis is vandaag vroeger dan wij binnen; een uur of half 3 als ik me niet vergis.
Wij hebben na bad/douche/massage goede moed verzameld voor morgen.
Over het algemeen mogen we niet klagen over onze fysieke toestand. Willem heeft het bij tijden wel zwaar, maar slaat zich er goed doorheen; bij de rest van ons blijft het bij gevoelige spieren, benen, tenen. Geen blessures, gewoon overbelasting (niet vreemd, na zoveel dagen x zoveel kilometers…).
Morgen gaan we er weer voor! Na regen komt zonneschijn toch?
3 down, 1 to go!
