Begin van het jaar kreeg ik een sterke ingeving om mij te laten onderzoeken aan mijn prostaat. Ik had op dat moment nergens last van en voelde me op en top gezond. De reden om mij toch te laten onderzoeken was, omdat mijn broer er aan overleden was.
Toen bij hem prostaatkanker werd geconstateerd, was het reeds te laat om er wat aan te gaan doen.

Bij mijn 1e bloedonderzoek was de PSA-waarde 3,8. Dat was heel goed. 2e bloedonderzoek, 3 maanden later, was er echter een lichte stijging, nog geen 4.
Nog steeds goed. Maar met het verhaal van mijn broer, als reden van mijn onrust, werd ik verwezen naar een uroloog van het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel voor een second opinion.
De uroloog beoordeelde de cijfers en vond niets verontrustend. Maar om alle twijfels en onrust weg te nemen raadde hij me aan om een biopsie te doen, wat ook binnen enkele dagen plaats vond.

Een week daarna moest ik terugkomen voor de uitslag. Stel…. dat het niet goed is, hoe ga ik ermee om ? Kan ik dat accepteren ? Ik weet er geen raad mee. Vragen en nog eens vragen schieten door mijn hoofd.
Vragen waarop ik naar antwoorden zocht en niet kon vinden.
Ik bad God om mij hierin te helpen en de leiding over te nemen.
Enkele dagen voordat ik naar het Ziekenhuis moest om de uitslag van de biopsie te horen, kreeg ik in mijn dagelijks gebeden inbox het volgende gebed:

....dat de zon erdoorheen zou breken..

Bij stormen in het leven
U hebt me nooit beloofd, Heer, dat er geen donkere wolken in mijn leven zouden komen.
U hebt wel beloofd dat de zon erdoorheen zou breken.
Op uw bevel, vanuit uw woonplaats hoog boven de sterren, vluchten de donkere wolken weg en lossen op als schurken, die zich in allerijl van de straat terugtrekken naar hun schuilplaats in een of andere duistere straat.
De blinkende sterren komen weer tevoorschijn, om te lachen als kinderen die weer vrolijk en veilig op straat durven spelen. De lucht klaart op en de maan schuift weer als een groot, geel zeil langs de rustige hemel, kalm en waardig.
Ik geloof dat U mij door de vrede van uw tegenwoordigheid die ik op dit moment voel, weer rustig zult maken in deze moeilijke tijd, net zoals U dat na noodweer doet.
Ik voel uw tedere en rustgevende Geest in me. Mijn angst is weg.
Dank U Heer.. Amen

Ik las of liever gezegd bad dit gebedje, voordat ik naar het ziekenhuis ging, om de uitslag van de biopsie te horen.
Onderweg naar het ziekenhuis ervoer ik Gods kracht die mij een ongekende rust gaf….. een rust, die niet te beschrijven viel.
Aan de trillende lippen van de uroloog merkte ik dat het voor hem niet gemakkelijk was om mij de uitslag te vertellen.
Door de rust die ik uitstraalde kon hij ook in alle rust en openheid mij te woord staan.

Er zijn toch kanker-cellen in mijn prostaat geconstateerd.
Het was natuurlijk een schok, toen ik dat hoorde.
Even bleef ik stil…..maar accepteerde het vrij snel.. Ik stelde géén waarom-vraag…want het antwoord wist ik…
Ik dankte God dat ik op tijd was en dat ik eraan geholpen kon worden. Zo onderging ik het hele behandelingstraject en het herstel daarna, in alle rust met het volste vertrouwen in Gods leiding…
Nu, nu heb ik de eerste stappen gedaan om mijn sport weer op te pakken.

Note: dit persoonlijke stuk heb ik in Ahiolo geplaatst omdat ik mijn ervaring met God graag met u wil delen; en de wat oudere mannen aan te moedigen om zich te laten onderzoeken.

Naar startpagina